O książce: 2005 / Akcja powieści rozgrywa się w pogańskim Egipcie, ziemi tak świętej jak Syria, która także skrywała swoje prawosławne tajemnice w słabym migotaniu Fabuła półksiężyca, która zaczyna się od intryg miłosnych szlachetnego człowieka pogańskiego Egiptu, niejakiej Nefory, czyli Neforis, która zdecydowała się poślubić utalentowanego złotnika Zenona, rozwija się w okrutną intrygę egipskiego faryzeusza, który zmusza Egipski władca ma zmusić chrześcijan do dosłownego wypełnienia fragmentu Pisma Świętego, w którym „jeśli taka osoba powie: «Przesuń górę», to tak, jakby góra się poruszyła i rzuciła się do wody”. Zenon, unikając pokusy, wyłupuje swoje kuszące oko. Ratuje wszystkich chrześcijan w Egipcie, podczas gdy ich biskup ucieka. On w chwili największego dramatycznego napięcia oświeca Neforę, otwiera jej oczy na chrześcijańską wizję zjednoczenia mężczyzny i kobiety, a ona później staje się prawdziwą chrześcijanką, kobietą prawą i żoną Zenona. Jednak oprócz napiętej i dramatycznej fabuły, głęboki podtekst „Góry” jest korzystny, wyróżnia się niesamowitą figuratywnością. Z jej kart zdaje się emanować żywy oddech Wschodu i czuć go we wszystkim. Ta opowieść przesiąknięta jest aromatem Wschodu, jak żaden inny Leskowa i choć w opisywanych czasach nie tylko Egiptu. nie została podbita przez Arabów, ale sama nauka Proroka nie została stworzona tak, jakby magiczny duch opowieści z tysiąca nocy przeniósł się do tego dzieła, mieniącego się nie tylko drogocennym złotem namiotów, ale także białym peleryna wędrowca i wychudzone ciało żebraka, a nawet lśniący krokodyl.